“We moesten net zoveel scoren als KZ Danaïden en dat is gelukt”, zei Sander droog na afloop van de kampioenswedstrijd bij en tegen de plaatsgenoot, die alleen bij winst de titel kon grijpen. Maar zoveel scoren gebeurde niet in een draak van een wedstrijd, die eindigde in 6-6. Ja echt. Rust: 3-3.
Nou staan kampioenswedstrijden vrijwel nooit garant voor goed spel, maar deze versie tartte wel elke zintuig van de talrijke bezoekers van het complex aan de Montgomerystraat. Strijd was er genoeg, af en toe soms op de verkeerde momenten en de verdedigingen overheersten, maar het aanvalsspel bleef van beide kanten ver onder het gewenste niveau. De spanning vergoedde echter wel veel en dan ook echt tot het laatste fluitsignaal van arbiter John van Marle, die meer opviel door zijn (Memphis) haarband dan door zijn acties, die niet altijd voor iedereen begrijpelijk waren. Het uiteindelijke resultaat werd er overigens niet door beïnvloed.
En het begon allemaal zo flitsend. Binnen 3 minuten gaf het scorebord al 2-2 aan met een fantastische 2e goal van “onze” Marc na een intelligente pass van Sander. Het was achteraf het enige (technische) hoogtepunt van de wedstrijd op het laatste fluitsignaal na natuurlijk! “Wat ga je daar nou over schrijven”, kreeg ik na afloop te horen. De blocnote was echt wel minder gevuld dan die van de thuiswedstrijd tegen Luno, waar we net niet de 30 doelpunten haalden.
Nu zijn dus 6 goals goed voor de titel en bij die van ons waren nog 3 strafworpen, dus ons aanvalsspel leverde slechts 3 velddoelpunten op. Van onze gemakkelijk scorende spelers kwam alleen Mees op het scoreformulier in tegenstelling tot Pam (“mijn polsen waren koud”) en Mandy (“ik had het gewoon niet”). Niek had ook wel een verklaring voor de bizar lage score: “Verdedigend waren beide teams goed. Kansen, die wij of zij kregen waren laag in kwaliteit of bij de minst scorende spelers. Het gevolg van elkaar goed kennen en tel daarbij de “spanning” missers en een tegenstander, die voordat het gaat aanvallen eerst de bal lang rondspeelt, dan kom je op de extreem lage uitslag.”
Beide ploegen kregen 3 strafworpen, waarbij KZ er 2 miste bij 3-4 en 5-6. Mees (2x) en Sander faalden niet vanaf de stip. Het flitsende begin kende echter geen goed vervolg, wat voor de technische leiding langs de kant reden was om JW in te brengen op de plek van de hardwerkende Joep, die zijn scherpte na afloop nog niet verloren had getuige de ironische opmerking “dat de score daarna omhoogvloog”. “JW werd gebracht om een andere dynamiek te brengen”, verklaarde Niek zijn keuze. Een risico, want Janwillem (33) had al een volledige wedstrijd in 2 achter de (vermoeide) rug. “Ik had ook niet verwacht dat hij kon blijven staan, maar hij speelde erg goed, net als Jamie overigens.” In de eerste 5 minuten na rust had zijn inbreng meteen resultaat: 3-4.
In de zenuwslopende slotfase werden ook nog Henk (37) en Floor ingebracht in het aanvalsvak voor het balbezit en de passing, hetgeen voortreffelijk lukte.
KZ Danaïden coach Ferry Janssen, die vooraf al “vreesde” voor het inbrengen de vd Gugtens, vond na afloop dat we “gewonnen” hadden door de routine. Maar het is en blijft toch een teamprestatie en met 1 nederlaag in 6 wedstrijden zijn we de terechte kampioen.
De ontlading bij het slotsignaal was dan ook groot en tekenend voor de hechte groep. “Enorm leuk om mee te maken en te zien hoe deze groep dit viert. Dik verdiend”, zei Niek een dag later.
Het tweede won met 13-10 van KZ Danaïden 2, maar de 6 punten zijn niet genoeg om in de eerste klasse te blijven, omdat dit seizoen de nummers 3 en 4 (alleen in de res. 1e kl) degraderen vanwege een herschikking van de competitie opbouw. KZ-Keukensale werd door winst op IJsselvogels nu kampioen, maar zou bij een nederlaag gedegradeerd zijn op grond van het onderlinge resultaat tegen ons!!
Eindstanden
2-09
Sporting Trigon 6-9
KZ Danaïden 6-7
IJsselvogels 6-6
Luno 6-2
R1-10
Koog Zaandijk 5 6-8
IJsselvogels 2 6-7
Sporting Trigon 2 6-6
KZ Danaïden 2 6-3
R4-20
Furore 3 5-8
Blauw Wit 5 5-8
OKV 3 6-5
Sporting Trigon 3 6-2
Furore-BW is bij 1-0 gestaakt vanwege wanordelijkheden!
Wim van Vliet
