Leeftijd doet er niet toe. Ook een kersverse honderdjarige was ons de baas. Het Haagse Achilles was vooral in de tweede helft veruit de sterkste tegen onze 110-jarige fusieclub, waarvan de houdbaarheidsdatum langzamerhand verstreken lijkt. Dat straalden de onzen overigens niet uit in de 5e competitiewedstrijd van een competitie, waarin aan het eind van het seizoen van alles gaat veranderen, qua indeling althans.
Het werd wel de grootste nederlaag tot nu toe. 24 tegen 9 zijn duidelijke cijfers, die zoals eerder gezegd duidelijk in het tweede halfuur gestalte kregen. We begonnen al met een flinke tegenvaller aan de wedstrijd door het wegvallen van JW, die kampt met een blessure. Zijn team begon wel energiek aan het duel, want de vlotte 2-0 werd door goals van Mark en Joep netjes in gelijke scores beantwoord en ook bij 5-3 zaten we nog goed in de wedstrijd.
De run van 5 goals van Achilles (10-3), werd gevolgd door eentje van onze kant, maar verder dan 3 goals op rij kwamen we niet. Het was “nog maar” 11-6 bij rust, zei Niek na afloop met een goed gevoel voor understatement en de thuisclub direct na de hervatting een “enorm hoog schotpercentage” zag halen. Achilles was in die periode gewoon een completer team, was ook sterker in de duels waardoor het qua tijdsduur lange aanvallen kon opzetten. Met de uitzichtloze 16-7 tussenscore als gevolg.
Snel vergeten dus maar, al prees Niek na afloop wel de inzet van zijn ploeg. “Er werd wel gestreden tot het eind en dat is knap als je al snel voelt dat je vandaag niet in de buurt van een positief resultaat gaat komen.”
Doelpunten: Pam (3), Mark (2), Janke Nies (2). Mees en Joep.
Wim van Vliet
