Het bleek een goed idee en initiatief om met een bus naar de uitwedstrijden van 1 en 2 te gaan. Met financiële steun van het bestuur en een tientje eigen bijdrage stapten we, de selectie en de trouwe aanhang, om 13.30 uur in de nog iets groter uitgevallen luxe touringcar. Er waren dus nog wat open plekken die in Scheveningen deels opgevuld werden door de daar door zoon Rick afgezette familie van der Zeeuw. Dat moet je niet lezen als zou zoonlief zijn ouders een poot hebben uitgedraaid. Dat het een lange reis zou worden was bekend, maar dat je al bijna drie kwartier nodig hebt om je eigen stad te verlaten misschien ook wel. Afijn, al met al toch op tijd bij KVS, dat ons jonge tweede een pak slaag gaf. Ondanks een paar gemiste strafworpen( een syndroom voor KVS tegen ons ?) kwamen de reserves alleen bij 11-10 in de buurt, maar aan het eind gaf het bord toch 16-12 aan voor de vierde uitgave van korfballend Scheveningen. Een tegenvaller, maar gelukkig was het gevoel van een schoolreisje snel terug. De jongelui achterin met geluidsbox en muziek, die de oudere garde voorin ook wel kon hebben. Er werd zelfs even gedacht aan meeblèren als je de microfoon zo binnen handbereik hebt, maar wellicht gelukkig kon chauffeur Henk het geluid regelen. Om Den Haag uit te komen moesten we bijna terug naar Leiden, maar de omleiding zette ons toch op het spoor naar Middelburg. De A4 kon lang gevolgd worden en de twee uur durende aanloop naar De Aanloop (het adres van sporthal De Sprong) vulden enkele heren, te herkennen als Alfred, Daan, Han en vooral Frans voorin met spitsvondig gelul en net niet flauwe grappen. Een startend Stand-Up Comedian zou er een optreden mee kunnen vullen en “onze”mannen deden het nog zittend! De busbestuurder hield zijn blik op de weg en wij aan de lippen, want het verrassend koude bier smaakte. De waarschuwing dat storm Dennis er aan kwam deed busmans besluiten niet over de Zeelandbrug te gaan, maar via Bergen op Zoom. En bij die omweg passeerden we Heinekenszand, maar dat was niet onze eindbestemming. Dat was Middelburg waar we toch aardig op tijd aankwamen en waar Lambooy senior en de Van Vlietjes diverse taferelen hebben meegemaakt. En er ook over vertelden, of je het horen wilde of niet. Terwijl één aan de warming up begon overvroegen de wisselspelers de halbarman met sportmaaltijden, die toch wel wat weg hadden van de vette hap. Ze hoefden overigens alleen voor het juichen van de bank af te komen tijdens de wedstrijd, waarvan de details in het echte verslag te lezen zijn. Snel douchen was een must omdat de strakke vertrektijd op 21.45 uur was bepaald en daar hadden Pippa en Mees wat moeite mee. In het pikkedonker vond bestuurder Henkie even later de uitgang van Middelburg en zo gingen we toch redelijk op schema op weg retour Leiden. In de vaak schommelende bus (hulde overigens aan de chauffeur) bleken de gastvrouwen Petra, Marian en Karin prima in staat het hapje te serveren, een aangename verrassing bij de drankjes. Met Dennis in de rug vanaf Rotterdam en een prima sfeer in de (borrel)bus, waarin diverse sprekers zich nog bedankend wilden laten horen, arriveerden we om 00.15 uur bij de Vijf Meihal. De natte storm kon op weg naar huis het prettige gevoel van het dagje uit niet meer wegblazen.
